Nieuwe video met Snarky Puppy

Er is opnieuw een video van het nog te verschijnen album ‘Sylva’ uitgebracht! Het gaat om het nummer ‘The Curtain’. Frontman Michael League liet zich voor dit album inspireren door de bossen waar hij in zijn leven is geweest. Dit specifieke nummer schreef hij over de gigantische sequoia bomen in Noord-Californië. Michael League schreef een mooi stuk over de totstandkoming van onze samenwerking en waar zijn inspiratie voor dit album vandaan kwam. Dat stuk is onder de video te lezen.

Het album ‘Sylva’ verschijnt in Nederland op 16 april aanstaande als vinyl en cd/dvd combi, maar kan nu al besteld worden via deze link.

Bekijk hier de video van ‘The Curtain’:

Michael League over ‘Sylva’:

Toen Snarky Puppy in januari 2014 een Grammy won, werd mij vaak de vraag gesteld of dit iets was wat op mijn bucketlist stond. Mijn antwoord was steeds nee, eigenlijk niet. Ik heb maar één ding op die lijst staan, iets dat ik heel graag wil doen voordat ik dood ben: een album opnemen met een orkest.

Gedurende drie maanden was dit onderwerp van gesprek binnen de band. In oktober 2013 namen we ‘We Like It Here’ op in Utrecht. Onze goede vriendin Friederike Darius had twee managers van het Metropole Orkest uitgenodigd om te komen kijken. Een minuut of 10 na afloop van het optreden hadden we al een plan gemaakt om samen een album op te nemen. Soms kan het leven zo makkelijk zijn. Niet altijd, meestal niet, maar soms wel.

Ik wilde voorkomen dat het een soort Snarky Puppy aangevuld met strijkers zou worden. Terwijl we op tournee waren in Duitsland, ben ik een avond naar Berlijn afgereisd om kennis te maken met dirigent Jules Buckley. We waren het erover eens dat het meest ideale scenario een nieuw muziekstuk zou zijn, speciaal geschreven voor dit hybride ensemble. Ik vroeg Jules of ik de instrumentatie van het orkest een beetje aan mocht passen. Dat was geen probleem. En misschien ook een beetje meer dan een beetje? Geen probleem. Is het ok als ik het arrangeren alleen doe, ondanks het feit dat ik nog nooit voor een orkest heb gearrangeerd? Wat betekent dat jij het daarna moet opschonen en laat klinken alsof ik weet wat ik doe? Geen probleem wat mij betreft. Is er iets wat ik je op dit moment kan vragen om je een negatief antwoord te ontlokken? Nee.

Dit gesprek met Jules vat de sfeer van de gehele ervaring eigenlijk perfect samen. Zo ging het van begin tot eind. Ik schreef de muziek terwijl ik aan het touren was, in bussen, vliegtuigen en in kleedkamers voor en na de optredens. Tijdens dit proces wilde ik met name de verschillende kanten en persoonlijkheden vastleggen van een plek waar ik echt kan aarden. Een plek die onschuldig, angstaanjagend, ontzagwekkend, ondoorgrondelijk, fragiel, stoïcijns, vertellend is en beschutting biedt, een labyrint, een tempel, een graf, een heiligdom, een parlement, een gevangenis is. Het bos.

Ik wilde dat het een suite werd, één muziekstuk met de veelzijdigheid en unieke groove van het Metropole Orkest als rode draad. Die verscheidenheid aan stijlen is één van de sterke eigenschappen van het Metropole en heel uniek in de orkestenwereld.

Elk deel van de suite gaat over een bos waar ik ben geweest. Van de bergen in Portugal tot een moeras in Louisiana tot de gigantische sequoia bomen in Noord-California. Maar ook het stuk land achter het huis van mijn buren in Virginia tot de donkere bossen waar je als kind bang voor was. Waarvan je ’s nachts droomde dat je erin verdwaalde en opgeslokt werd en vervolgens zwetend wakker werd en naar je ouders rende om gerustgesteld te worden.

Mijn wens was om dit album volkomen te laten verschillen van wat we ooit hebben gedaan en van alles wat wordt verwacht van een orkestraal album. Het is 100% live opgenomen, zonder extra studio opnames of andere bewerkingen om het geluid vetter te laten klinken. In totaal was 400 man publiek aanwezig tijdens vier optredens verdeeld over twee avonden. Ze hadden allemaal een koptelefoon op om de muziek precies zo te horen zoals wij, het orkest en de band, dat ook op onze koptelefoons hoorden.

We hebben de lage tonen uit het orkest aangevuld met bas, contrabas klarinetten en laag koper en hebben de strijkers uitgebreid. Vervolgens hebben we ervoor gezorgd dat de musici een soort menselijk bos vormden waar het publiek tussen kon zitten. Ik ben overigens nog steeds jaloers op de mensen die tussen de strijkers zaten.. Op deze manier hebben we geprobeerd een plek te creëren waar iedereen kon vergeten waar hij was en simpelweg omgeven werd door geluid.

-Michael League