Londen blog 4: Showtime!

Het Metropole Orkest is weer thuis!
In mijn laatste blog een terugblik van de concertdag. Het was zonder meer een memorabele trip, met het concert als stampende climax…

Om 9.00 uur ’s ochtends vertrekt het orkest van het verblijf in Princess Gardens richting de Royal Albert Hall. Het is amper 5 minuten met de voet, na 2 bochten lopen we zo tegen het karakteristieke ronde gebouw aan. Het is wat ze noemen ‘heilige grond’. Velen van ons kunnen het niet laten even een foto te schieten. De zaal is prachtig, de coulissen eigenlijk niets anders dan we gewend zijn. Dat wil zeggen: smalle gangetjes, slechte koffie, belabberde wifi maar wel vriendelijk en professioneel personeel. We worden prima verzorgd door de BBC. Er is 3 uur voor een doorloop/soundcheck. Dat is wat aan de krappe kant, maar het schema is strak. Eerder op de avond treedt eerst het BBC Symphony Orchestra op en ook zij moeten opbouwen en soundchecken. Dat betekent dat iedereen tot 9 uur de stad kan verkennen. Nadat ik mijn blog over de voorgaande dag heb opgestuurd voeg ik me bij een aantal collega’s voor een lekkere lunch en een winkelbezoekje.

Een uur voor het concert is iedereen weer in de Royal Albert Hall. Binnen zijn meer dan 30 stage-hands druk bezig om in korte tijd het BSO af te bouwen en alles klaar te maken voor ons concert. Zelden zo veel mensen aan het werk gezien op het podium! Het was een drukte van jewelste in de catacomben. Naast alle mensen van de BBC, de orkestleden en solisten stonden de gangen ook vol met entourage. En dan lopen mensen als ik ook nog eens in de weg. Als het orkest over de intercom wordt opgeroepen hun plaats in te nemen, neem ik plaats in het publiek. Normaal gesproken zit ik net zo lief backstage te luisteren maar daar zou ik nu misschien in de weg zitten en bovendien was ik enorm benieuwd naar de beleving van het publiek. Wat een ENERGIE. Of ze nu voor het podium stonden of een zitplaats hadden, er werd meegerapt en meegesprongen als een malle.

De lichtshow, het harde geluid, het enthousiaste publiek… De zintuigen kregen heel wat te verwerken. Voor het orkest was het hard werken. Het geluid was niet ideaal en de afstemming in de koptelefoons was anders dan ze gewend zijn. Wanneer het orkest zelf het geluid doet, heeft iedereen zijn eigen kastje waarop het volume van verschillende kanalen (eigen geluid, ritme, clicktrack) onafhankelijk van elkaar aan te passen is. Ondanks deze lastige omstandigheden leverde het orkest een topprestatie. Op twitter en instagram blijven de positieve reacties ook nu nog binnenkomen.

Volgend jaar weer?

Jolien Plat, medewerker marketing