Blog 3: Quincy Jones Prom

De concertdag begint voor de meeste orkestleden anders dan de dagen ervoor. Er is tijd voor een uitgebreid ontbijt, een museumbezoek, een ochtendwandeling of rondje joggen in Hyde Park. De ritmesectie moet om 12.30 uur present zijn in de Royal Albert Hall en de rest van het orkest een uurtje later. Zo niet onze productiestaf. De orkestassistenten Jan en Hein en geluidstechnicus Dirk zijn ’s ochtends al op locatie om de opbouw te overzien. Ik ben zelf ook vroeg aanwezig voor de laatste voorbereiding op bezoek van een aantal VIP’s. Het is dan al flink druk in de Royal Albert Hall. Er wordt uiteraard gewerkt aan de orkestopstelling en het licht en geluid, maar er zijn ook een hoop schoonmakers, klussers en zelf schilders aan het werk. Een zomer met 75 concerten eist blijkbaar zijn tol van de 145 jaar oude (overigens prachtige) concertzaal.

De ochtend begint ook anders door het nieuws dat de beste mondharmonicaspeler aller tijden er niet meer is. Jean Toots Thielemans is op 94-jarige leeftijd in zijn slaap overleden. Zowel Quincy Jones als het Metropole Orkest hebben een mooie geschiedenis met de sympathieke Belg. Gedurende dag vang ik meerdere anekdotes op van orkestleden die met hem gespeeld hebben. Het is duidelijk dat hij gemist gaat worden.

Terug naar Prom 49: Quincy Jones  Prom. De soundcheck wordt gebruikt om een volledige doorloop te doen, inclusief een koffiepauze tussen de twee sets. Buiten zijn mensen al aan het ‘prommen’. Van de 5.500 plekken in de Royal Albert Hall worden 1.350 staplaatsen traditioneel pas op de concertdag verkocht. Drie kwartier voor aanvang gaan de kassa’s open en kan je voor een prikkie naar een concert, maar als het een populair Prom is betekent dit wel dat je daar uren voor in de rij moet staan.

Na de soundcheck en een dinerpauze druppelen de orkestleden en solisten weer binnen backstage bij de Royal Albert Hall. Daar wordt heel netjes over de intercom een ’10-minute call’ en een ‘5-minute call’ gegeven voor het orkest. De gezonde spanning stijgt…

Inmiddels is het exact 24 uur geleden dat Quincy Jones het podium betrad om een enorm applaus in ontvangst te nemen en het publiek kort te bedanken alvorens hij plaatsneemt op de bok om de finale te dirigeren. Alle solisten komen het podium op om af te sluiten met de Ray Charles kraker ‘Let The Good Times Roll’. Een passend slotstuk. Als ik mij daarna een weg baan van de bovenste ring naar de kelder voor de afterparty hoor ik hoe enthousiast het publiek is. Iedereen lijkt zijn eigen favorieten te hebben, ze zijn alleen unaniem over de genialiteit van Jules en het vakmanschap van het Metropole Orkest.

Rest mij nog te laten weten wat voor Cory Henry nou dat favoriete werk van Quincy is. Hij zucht en zegt: “Het is misschien een cliché maar ik ga toch ‘Thriller’ zeggen. Ik was nog niet geboren toen die plaat uitkwam. Dat zegt eigenlijk alles over zijn invloed, alles wat de man heeft gedaan heeft iets blijvends. Als er een ding is dat je moet schrijven namens mij, dan is het dat Quincy Jones tijdloos is.”

Laten we hopen dat Quincy Jones nog een lange tijd onder ons is. En laten we vooral hopen dat het effect van dit concert voor het Metropole Orkest ook blijvend is zodat we de kans krijgen dit soort prachtige maar kostbare projecten te blijven doen.

– Jolien Plat