MO Strings met Anoushka Shankar in Carré

Dit concert werd ook gespeeld vr 9/11 Rotterdam, za 10/11 Utrecht en zo 11/11 ’s-Hertogenbosch.

Taal is een te beperkt medium om de magische, klanken te beschrijven die direct bij de eerste maten na de inzet van de Metropole Orkest strijkersgroep donderdag 8 november de zaal van Carré vullen.

Jules Buckley zwaait de baton. Geen hoofdtelefoon met clicktrack, geen overstuurde zaalversterking maar een ragfijn klankbeeld uit het orkest dat midden in de zaal op het ‘circusvlak’ zit. Met het publiek in het cirkelvormige amfitheater daaromheen geeft een intieme sfeer. Ook het stemmen gaat anders. Er is geen hobo in de bezetting. Concertmeester Arlia de Ruiter gaat rond met de A. Als iedereen die heeft, gaan de overige snaren in stemming.

Dan verschijnt de eerste solist, Manu Delago. Gezeten rechts naast de dirigent bespeelt hij de hang.

Dat is een instrument bestaande uit drie bolvormige gestemde stalen schalen. Het klinkt als een kruising tussen een steeldrum en een glasharp. Er komen ook diepe bastonen uit. Delago heeft een schare fans in de zaal, te horen aan het applaus bij opkomst.

Er wordt ingezet. De zaal wordt gevuld met gonzende glissandi in wonderlijke akkoorden. Een soort soundscapes. Nimmer gehoorde magische klanken uit een strijkorkest. Na deze transcendente klanken komt Delago op de hang erbij. Er ontstaat een betoverend samenspel met het strijkorkest in zijn compositie Wandering Around.

In het stuk Secret Garden gebeurt ook iets onalledaags. In alle stilte schuifelen vier strijkers naar achteren met alleen hun strijkstok in de hand en nemen plaats achter een paar crotales (gestemde belletjes op een rekje). Die worden door hen dan aangestreken wat een hemelse vierstemmige klank oplevert.

Zonder onderbreking wordt Bigger than Home ingezet, ook een eigen compositie De arrangementen zijn ook van Delago. Bij dit laatste stuk leverde ook Jules Buckley een inbreng.

Knap is deze hele set door het spel op de geplukte double bas van Aram Kersbergen die de muzikale structuur op een solide manier ondersteunt. Hij had wel apart een applausje verdiend.

Na de pauze verschijnt Anoushka Shankar met sitar op het podium. Ook zij krijgt applaus van fans in de zaal. Ze gaat zitten op een kussentje op een laag podiumblokje links van Buckley. Zoals men dat doet bij dit Indiase instrument. Delago neemt af en toe achter een traditioneel drumstel plaats.

Er volgen acht kortere stukjes. Verschillende hebben het karakter van een ‘raga’ maar op een eclectische wijze gemengd met moderne ritmiek. Vaak speelt zij razendsnelle loopjes, quasi geïmproviseerd. Wat niet zo kan zijn want de strijkersgroep antwoordt in dit eindeloos muzikaal gesprek, unisono spatgelijk met diezelfde toonreeks! Je zit echt op het puntje van je stoel, zo virtuoos als dat klinkt.

Plots worden wij getrokken in een heel ander verrassend idioom. Ik meen dat het stuk Traveller heet. De strijkersgroep als een soort snaredrum, met de baton van de dirigent als drumstok. Superstrak,akkoorden met een klap van de strijkstok op de snaren in afwisselend ritme. Opnieuw, nooit eerder gehoorde klanken uit een strijkersgroep. Typisch MO!

Arrangementen in deze set: Tom Trapp, Kevin Helger, Tim Davies en Jules Buckley.

Er volgt een staande ovatie waarna twee toegiften. Het publiek is uitzinnig van muzikale vreugde en applaudisseert minutenlang. Voor Delago, voor Shankar en natuurlijk voor het Metropole Orkest en Jules Buckley.

Jos Gunneweg

Bekijk de live uitvoering van ‘Chasing Shadows‘ (uitgevoerd in TivoliVredenburg op 10 nov) als uitgezonden door Vrije Geluiden.